uf

Natalie Shau…

Uf

[acepto tamén arf e grrr ante esta imaxe da Shau]

*****

Deixáchela soa.

No hotel [era un hotel]. Á muller [era unha muller].

Tiña que ter os ollos tapados. Tiña que soster unha rosa. A desgana xa era súa. Súa. O guión non falaba de languidez. Habías observala como se observa unha fera á que conducen á morte; a fera emprega enerxía en ruxir, por exemplo. Iso é unha proba de inocencia. A fera sábese sitiada, intúe os pasos da morte baixo as patas. E ruxe. Rúxelle á morte porque non a coñece. É un ciclón de enerxía enfrontándose á nada, unha suma de átomos desordenados comandándolle a unha vida: resiste.

Habías observar nela esa enerxía disolta: os humanos só sabedes perecer con elegancia. Hai quen agarda á morte como quen agarda a un amante cauteloso.

A habitación do hotel afunde no lago, un pantano miserable.

Ela sábese sitiada pola miseria nun miserento hotel dos suburbios. A súa pel non súa. É molecularmente perfecta. É unha mantegna disfrazada de virxe disfrazada de prostituta. É un descendemento. É unha dama do lago e non dubida en facernos crer que non morrerá esta noite.

Cando ti apures os pasos contra ela.

Cando a auga apure os pasos contra ela.

Cando afunda a cidade, os parkings da cidade, os hoteis da cidade, demolidos pola lagoa infecta de Venecia

nunha cidade que non o é.