catenaria

Levo un tempo coas cervicais algo inclinadas sobre a poesía de Rafael Cadenas, un poeta venezolano do século XX, vivo, quizais dos máis sublimes -creo que é venerable a palabra cando un xa rebasa os 75 en meridiana lucidez- en lingua española procedentes dese país ao que xa adoro sen remedio, un país no que todo semella de excepción e que é, como apuntou Ana Nuño,  “muy por el contrario de lo que nos enseña la geografía, una isla.”

Haberá máis.

Disxuntiva

A natureza da poesía
é inintencionada.
Goran Palm

Eu quería escribir
un poema,
logo tiven a intención
de non ter intención
e o poema ficou alí
detido,
atrapado,
carbonizado entre a faísca
das dúas intencións
e aquí
o deixo.

Tradución a galego de Estíbaliz Espinosa

graffiti de Caracas. Col. persoal

 

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s

A %d blogueros les gusta esto: