Hai algúns anos, Pablo debuxaba a tinta negra e carmesí esta especie de collages diseccionados. Ten moitos, algúns cheos de lóxicas deliciosas, é dicir, dadaístas. Coido que neles hai algo do xermolo do que logo foron os Hiperhíbridos [Eds. El Gaviero, 2011] e o proxecto Disecciones, aínda no forno.
Xa que este mes que acaba agasallou de moi diversos xeitos a ese pintor/escritor/enxarmante un pouco inexplicablemente esquecido que foi o señor Urbano, sosteño que este Homenaje a Urbano Lugrís ben merece vivir esa segunda vida na rede que todos procuramos.
Máis de Pablo penetrando neste aquí.
...Estíbaliz Espinosa... palabra ciencia canto 