Isto é a parte de atrás dun poema chinés.
As artes dixitais permiten entrar e saír dun sen pedir permiso.
Coido que é o mellor que se pode facer cun poema a día de hoxe: atravesalo de parte a parte.
Perspectivizalo.
Tamén este évos tremendo. Máis lento. Máis tao.
A música.
¡Precioso! E nun blog de calidade
Precioso o teu blog, Estíbaliz, que aínda non coñecía, e que deixo enlazado aos meus Farrapos. Un bico!