casa de citas XXVIII

Considero minhas obras como cartas que escreví à posteridade sem esperar resposta

Heitor Villa-Lobos

ana di:

2 Xaneiro 2011 ás 1:47 am

¡grande neorrabioso!
gracias por dar valor a las corazonadas de la cámara
MUAK
estíbaliz... di:

2 Xaneiro 2011 ás 11:51 am

E grande a cámara, ana. Grande.

Esta imaxe dunha das pintadas de Neorrabioso pareceume tan lograda. O semáforo vermello, a caixa de cartón aberta. O lirismo entendido como raiba, como furor.
Como a cousa primitiva que foi.
O rap, as pintadas, certa publicidade. Toda esa poesía desafiante sen páxina nin premio.

Escribe aquí o teu comentario ...

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Correo-e (o enderezo non será publicado)

Nome

Sitio web

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. ( Sair / Cambiar )

Estás a comentar desde a túa conta de Google. ( Sair / Cambiar )

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. ( Sair / Cambiar )

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. ( Sair / Cambiar )

Conectando a %s