Un día atopei un poeta agochado no meu andel. Crin que era un trasno ou algún elfo contrariado. Pedinlle tres desexos: el declamoume un cuarteto. Pedinlle o ouro ao final do arco da vella: ficou quieto, admirando a choiva.
Gárdoo no peto. Moito non me pide. Farangullas, gotas de orballo cun chisco de gin, o xornal e cousas así. Escribe sextinas nas raiolas; haikus na lavadora; sonetos para os pardais; e verso libre para o gato.
A maioría da xente non repara nos poetas. Está demasiado ocupada para algo tan cativo.
Pero eu creo nos poetas. E saio para capturalos a todos.
Grant Snider
Tradución de Estíbaliz Espinosa
Os poetas como criaturiñas do fogar. Como bolboretas. Como seres que escriben aínda sextinas e sonetos. Como libélulas delicadas, hipersensibles. Amantes dos animais. Con lentes. Despistados. Diminutos.
Aiiiiii. Grant Snider é moi riquiño. Pero aiiiiiiii.
Touché no cliché!
...Estíbaliz Espinosa... palabra ciencia canto 