Pablo Gallo [razón aquí] mata as horas ensamblando micrometraxes apátridas namentres o sol transmuta hidróxeno en helio como un condenado e os planetas seguen órbitas aburridas, keplerianas, estoicas.
Este é o Retrato de Ainara, unha moza riquiña e con aire de flor xaponesa á que lle acae como anel ao dedo a voz de lixivia no chan dun bar de Arizona de Waits.
Se queredes máis, nesas micrometraxes apátridas atoparedes magos impertinentes, amantes lingüistas, mortos con memoria… e conversas sobre Deus. 30 intensos segundos sobre o divino e o carnalmente humano, máomenos.
...Estíbaliz Espinosa... palabra ciencia canto 
interesante
a verdade é que a min tamén me fixo ilusión, é estraño coñecer a alguén do que tes certa imaxe pre-creada. xa era estraño verte en fotografías e fóra dos teus versos, porque eu xa te imaxinara hai tempo cando lía o teu número e.
seguro que iremos a ver outros bisontes, e adrián díxome que tiñas ganas duns percebes [aínda que a min me gusta máis o centolo, pero o macho, digan o que digan os entendidos, porque as ovas das femias son unha dificultade]. pois iso, a ver si adrián invita!!
ata pronto