Vostedes non a ven. Pero os blogs teñen cociña. Unha parte de atrás, un backyard, no que se mesturan os ingredientes que chegan á súa mesa e nós [o maldito plural maestático: eu] fisgo informacións do exterior.
O lercheo nútrese aquí, padaléase, como en todas as cociñas.
Por exemplo, boto unha ollada na cociña deste blog que alimenta os seus perturbados sorrisos dun día hoxe, enteiramente hoxe e por exemplo xoves, e vexo que hai xente [que hai xente!] que tecolea no google cousas como:
judith | 2 |
agua detras de un cristal | 2 |
natalie shau | 1 |
xitanas con manto | 1 |
goticas porno | 1 |
significado:abismo 1 |
E arriban a unha páxina como esta, como esta que brilla e ronronea ante as súas pupilas.
Non contentos con iso, tamén hai xente que procura…
boticcelli | 5 |
nude | 4 |
estíbaliz espinosa blog | 2 |
hibris | 2 |
mmmm | 2 |
holograma | 1 |
pequeña suricata | 1 |
actrices zoo | 1 |
branda | 1 |
cara de princesa alicia | 1 |
… e non sei que cara de princesa ou de póker lles queda cando chegan novamente aquí. Algúns atopando o que buscan. Outros, nin remotamente.
Interésanme especialmente as persoas que procuran cousas como: agua detrás de un cristal, actrices zoo, cara de princesa alicia, góticas porno ou xitanas con manto. Cando digo que me interesan especialmente é nun sentido morboso. Dende logo. Non literal.
É inquietante, e non sei se aleccionador ou deprimente, a variedade, mellor a variopintidade, mellor a pintoresquidade de persoas e intencións que poboan o mundo. E que rondan por aquí ou por alá. Comprenden? Que caen aquí como cae unha mosca nunha tarta, sen a intención final de morrer nesta tarta, un pouco polo azar que queremos crer que goberna as nosas vidas… Crer no azar é un xeito que crer que todo é posible. Un pensamento benéfico, como un trasno, un duende: o azar. Novela e desnovela, enlea e desenlea, enladrilla e desenladrilla, o azar lévanos a google, san google, o patrón do azaroso, tecoela calquera cousa e acertarás, toooooodo existe [e ademais, máis] e podemos procurar
calquera, calquera, calquera cousa
calqueridades e calquerismos
[o nome daquela actriz, unha frase célebre que esquecimos, o por que de certas cuestións e certas outras, as imaxes do actual, do novísimo, do posmoderno, do futurible, google é o patrón da recursividade, do que se alimenta a si mesmo e se lexitima por si mesmo, a creación dun universo a partir dunha ferramenta que servía para outra cousa…]
Os blogs son recursos espías, espellos nos que miramos quen nos mira e con que intencións.
O de escribir neles tamén. Tamén é unha escusa.
A cozinhaaa…
O pior é quando se va a lus… Caghuninghundigho!
Levo toda a tarde intentando entrar na minha casa, mas parece ser que hoje nom vai ser possível, assim que intento calmar a iracunda coléra visitando as casas dos e das amigas.
Sobre todo, essas que sempre tenhem bicas 🙂
bicos
Google, wordpress… quen sabe como imos chimpando de casa en casa, entrando até a cociña, con confianza e/ou descaro.
Eu viña pedir un pouco sal, eu viña preguntar se lles vai a luz, eu viña seguindo á princesa de Clèves… Son admiradora das madames barrocas e dos seus salóns culturetas, e quedoume a intriga pola alusión no post de Fleur a unha disputa sobre Madame de Lafayette. Pódeme dar máis datos?
Non che deixan entrar na cociña, Igor? Madia leva!
Lourixe, a desputa sobre Madame de Lafayette [unha crítica á introductora do libro na edición de Cátedra] podes vela no blog http://www.lector-malherido.blogspot.com. Aquí vai o link da entrada http://lector-malherido.blogspot.com/search/label/Madame%20de%20Lafayette. É do 4 de abril de 2008. Na sección de comentarios atoparás o que eu inserín no artigo sobre Fleur Jaeggy e moitos máis…
Já conseguim entrar na cozinha… e mesmo no quarto!
Mas agora, justo antes de entrar a currar, venho até a sua morada, só para parabenizá-la, pola parte que lhe toca, polo video das Maribolheiras Precárias.
A igreja mata, apostata!
Moitas grazas pola precisión e rapidez da información. Saio agora mesmo por patas á defensa da miña Madame!