Ante a inminente estrea desta peli:
lembrei destoutra curta marabillosa en stop-motion con música machaconamente melancólica de New Order. A temática non é igual, claro, a relación máquina-civilización humana apenas existe na curta de Mark Osborne, senón máis ben un desencanto finisecular polo traballo e o capitalismo. E a saudade. Unha saudade impenetrable, rescatada nun par de imaxes da nenez e só aliviada en parte polo resplandor interior e as drogas.
Dende certo punto de vista, o que acontece en More non é senón a saudade que embaza o feito de mercantilizar calquera recurso humano concernente a unha pulsión interior ou á emoción. A literatura, por exemplo.
Matinaba en pedir Bliss aos Reis Magos do Oriente Próximo. Pero non deixaría de ser, fíxense ben, un agasallo triste.
Teremos que ver as heroicidades mesiánicas do Número 9 nunha peli catastrofista [unha vez máis] sobre máquinas rebeldes e planeta arrasado. Como nos presta ver o noso planeta arrasado, ven o que lles dicía?
Os bonequiños de ámbolos dous films danse un aire.
...Estíbaliz Espinosa... palabra ciencia canto 
me gusta La Coruña me gustas tú
Acabo de rematar de ler o teu último libro, o de Xerais, moi experimental pero lúcido. Unha aposta valente. Parabéns.