Logo dun concerto no que nos cegou a todos coas súas botas de espello de madrasta de Brancaneves, un xéiser de voz [un xersei de voz, un kaiser de voz… vai parando] e un prodixioso xeito de soster as notas sen que estas se depriman no aire, Rufus Wainwright segue coa súa banda de xira polo globo terráqueo adiante. E nós quedamos aquí con un dos temas que máis nos prestou, Montauk.
Segundo declarou no escenario do Palacio da Ópera da Coruña, a canción está dedicada á súa filla, Viva. Pero unha lectura máis atenta revela que buscou un xeito de incluír nela á súa parella, quizais unha soterrada maneira de lle pedir perdón á súa parella – resulta moi retorto isto que penso?-. Asoma tamén a preocupación de que se lles considere – xa nos só legal senón sobre todo moralmente- unha parella coma outra calquera, tema en xeral moi rufus:
One day you will come to Montauk
And you will see your dad wearing a kimono
And see your other dad pruning roses
Hope you won’t turn around and goOne day you will come to Montauk
And see your dad playing the piano
And see your other dad wearing glasses
Hope that you will want to stay
For a while
Don’t worry, I know you laughed it outOne day you will come to Montauk
And see your dad trying to be funny
And see your other dad seeing through me
Hope that you will protect your dadOne day you will come to Montauk
And see your dad trying to be evil
One day you will come to Montauk
And see your other dad feeling lonely
Hope that you will protect himYou have stayed
Don’t worry, I know you have to goOne day, years ago in Montauk
Lived a woman, now a shadow
But she does wait for us in the ocean
And although you want to stay
For a while
Don’t worry, we all have to go
One day you will come to Montauk
Un día virás a Montauk
E verás o teu pai vestido cun kimono
E verás o teu outro pai esmoucando a roseira
Agardo que non deas media volta e marchesUn día virás a Montauk
e verás o teu pai tocando o piano
E verás o teu outro pai cunhas gafas postas
Agardo que queiras ficar
Un anaco
Non te preocupes, sei que vas esmendrellar de risa.Un día virás a Montauk
E verás ao teu pai tratando de ser gracioso
E verás o teu outro pai calándome a intención [*]
Agardo que protexas o teu paiUn día virás a Montauk
E verás o teu pai tentando ser malo
Un día virás a Montauk
E verás o teu outro pai sentídose só
Agardo que o protexasQuedaches
Non te preocupes, sei que tes que marcharUnha vez, hai anos en Montauk
Vivía unha muller, agora xa unha sombra
Que agarda por nós no océano
E aínda que queiras ficar
Un anaco
Non te preocupes, todos teremos que marchar
Un día virás a Montauk
Tradución de E…E Río
[*] grazas a manalive [nos comentarios] pola aclaración da expresión “see through”
Encántame esa ida de tonalidade do terceiro verso de cada estrofa. Viva o bemol.
Tamén a instrumentación como de maquinaria retrofuturista, vapores e engrenaxes. Tan steampunk.
...Estíbaliz Espinosa... palabra ciencia canto 
Grazas, non escoitara aínda nada deste novo disco de Rufus…, moi na súa liña…, mais para o meu gusto é difícil superar o The art teacher de varios discos atrás…
un pracer coñecerte, Estíbaliz, seguireite de agora en diante.
Tamén soou no concerto.
Grazas polo comentario e a outra canción. Agora paréceme que nesa estrutura de acordes obsesivos teñen un aire as dúas.
De rf me quedé prendado por su versión de Chelsea Hotel, de Leonard Cohen en el concierto homenaje que le hicieron hace unos años. Es otra canción, mucho mejor, en sus manos. Incluso la letra es mejor.
Pepito Grillo data: “See trough” es adivinar las intenciones de alguien que intenta ocultarlas. Algo así como “calar”.
Bueno, quizais a voz de Rufus non é moi comparable á de Cohen: un canta ao estilo clásico, sen impostar pero cun fiato tremendo, o outro recita ou diserta con música por debaixo. Ámbolos dous estilos teñen o seu aquel
Vou ver se atopo esa versión
Grazas pola aclaración de “see through”! Así si ten sentido :-]