Arquivos de etiqueta:mia irmana fremosa

Hai dous anos deixounos Ana Santos Payán, Ana Gaviera, a nós e ao mundo da edición, e da seducción da edición e da ledicia na edición. E da palabra e do papel. O primeiro que vexo se penso nela, como no gato de Cheshire, é un sorriso. O derradeiro tamén. E no medio, unha cheaSeguir lendo “«Todos los libros que me envías son bombas de estallido lento, tesoros que se me encarnan como uñas»”