sucede que as orellas non teñen pálpebras

Temas obsesivos. Capas superpostas, cada unha coa súa melodía. Porcallada acústica, nebulosa noxenta de guitarras. Tamén en literatura nos interesa ese efecto. Alguén do grupo dixo nunha entrevista que este tema, Rano Pano, parecía unha reunión de Teleñecos cantando. O bo dos Mogwai é que alivian a densidade existencial dos seus temas con aparentes intrascendenciasSeguir lendo “sucede que as orellas non teñen pálpebras”

o sol recende a todo volume

Pasei uns días enlamada na nobre arte da sinestesia, cun artigo por encargo sobre O soño dunha noite de verán, a de Shakes e a de Mendels [con posmoderna confianza], e por iso e porque é primavera e á xente que te cruzas pola rúa vela como se fose a primeira vez que a vesSeguir lendo “o sol recende a todo volume”