o curso dun poema de Raymond Carver

Onde a auga se une a outras augas
Raymond Carver

Tradución de E. E. Río

Adoro os regueiros e a música que fan.
E as correntes, entre devesas e claros, antes
de escolleren devir regueiros.
Adóroos sobre todo
polo seu sixilo. E case esquezo
das fontes!
Hai algo máis fermoso ca un manancial?
Pero as grandes correntes moito me prestan tamén.
E os lugares nos que as correntes flúen aos ríos.
As bocas abertas dos ríos cando se xuntan co mar.
Os lugares nos que a auga se une a outras augas. Eses lugares
consérvanse na miña mente como sagrados!
Pero esas desembocaduras!
Ámoas como outros aman os cabalos
ou as mulleres atractivas. Algo me ten
esa auga veloz e fría.
Só con mirala aceléraseme o pulso
estreméceseme a pel. Sería quen de me sentar
durante horas ollando estes ríos.
Ningún é igual a outro.
Teño 45 anos.
Alguén me crería se dixese
que tiven 35 unha vez?
O meu corazón baleiro e seco aos 35!
Houberon pasar outros cinco
antes de que volvese fluír de novo.
Vou botar aquí esta tarde o tempo que me pete
antes de deixar o meu posto ás beiras do río.
Moito me prestan, ríos adorables.
Adóroos cara atrás, cara a súa fonte.
Adoro todo canto me desborda.

tumblr_mmdvni2ijj1rpx9bqo1_500

2 pensamentos sobre “o curso dun poema de Raymond Carver

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s

A %d blogueros les gusta esto: