Arquivos de etiqueta:Prokofiev

Notas á OSG: Chaikovski e Prokofiev

Notas de programa que escribín para o concerto da Orquestra Sinfónica de Galicia celebrado os días 9 e 10 de marzo no Palacio da Ópera da Coruña baixo a batuta de Andrew Litton. Aquí podes ler a reseña deste concerto escrita por Julio Andrade Malde para La Opinión E aquí podes disfrutar de todas asSeguir lendo “Notas á OSG: Chaikovski e Prokofiev”

Notas ao Programa. En guerra, Beethoven e Prokofiev

Compoñendo coa guerra trala porta. Beethoven e Prokofiev. Deixo as Notas ao Programa que escribín para o concerto da Orquesta  Joven da OSG este 9 de xaneiro en Ferrol e onte, día 10, na Coruña. Concerto para piano nº 5 en mi bemol maior (Emperador), op. 73 (1809-1811) e Sinfonía nº 5 en si bemol maior, op.100 (1944). Revitalizantes.Seguir lendo “Notas ao Programa. En guerra, Beethoven e Prokofiev”

Notas para a OSG: Mosquera, Chaikovski, Saint-Saëns, Prokofiev

Esta noite, 18 de abril, catro pratos de primeira para a Orquestra Sinfónica de Galicia: o coruñés Federico Mosquera, Chaikovski, Saint-Saëns e Prokofiev baixo a dirección de Dima Slobodeniouk e con Natalia Gutman no violonchelo. Aquí as notas que escribín: FEDERICO MOSQUERA (1986) Rituales y sortilegios (2014) Coñecín a Federico Mosquera hai algúns anos. El era un adolescenteSeguir lendo “Notas para a OSG: Mosquera, Chaikovski, Saint-Saëns, Prokofiev”

notas OSG baixo o signo de Saturno

Os vindeiros 24 e 25 de xaneiro han ser días rexidos por Saturno no Palacio da Ópera. A OSG vai meterlle o dente a un programa no que, ademais de memoria, soños e calentóns adúlteros, hai melancolía da boa, da que se cría filla de Saturno, da que se escribe melankholia e se cura a baseSeguir lendo “notas OSG baixo o signo de Saturno”

os simuladores: de Parrasio a Xoán Fontecuberta

Moito nos presta que nos lembren que todo é simulacro. Que somos simulacións, emulacións ou criaturas inventadas como personaxes dunha ficción. En xeral, cáenos ben iso. Non sei se ten a ver co neobarroquismo actual, coa crise, con que en concreto. Só sei que sabernos un pouco fatuos, un pouco vítimas da ilusión reméxenos aSeguir lendo “os simuladores: de Parrasio a Xoán Fontecuberta”

o tenente inexistente

Por fin atopei de novo esta música. Por fin bucanereina. Por fin segundos prodixiosos. Existen melodías que levamos incrustadas no código xenético e pasan anos ata que volvemos dar con elas. Cando iso acontece, cando iso acontece, cando iso acontece a pel dásenos a volta, nos nosos miolos, na súa noite perfecta e cranial, unSeguir lendo “o tenente inexistente”