casa de citas [intergalácticas] XXXII

Cando o universo entra nesa aparente etapa final – que ben podería chamarse a “era moito aburrida”- parece que xa nada de grande interese lle resta por facer. Os sucesos máis excitantes previos a esta era serían os “pops” finais dos derradeiros remanentes minúsculos de furados negros, que finalmente desaparecen [suponse] logo de ter perdidoSeguir lendo “casa de citas [intergalácticas] XXXII”

casa de citas XXXI- poem pistols

O poema que está sentado no extremo sur do sofá desenfunda e di: ¡a rascar os collóns! Ch. Bukowski, toca o piano borracho como un instrumento de percusión ata que os dedos empecen a sangrar un pouco, Eds. Positivas, 1993 Lin iso no 94 nun libro que -e decátome hoxe, J.- nunca devolvín ao seuSeguir lendo “casa de citas XXXI- poem pistols”

por atención

É innecesario dicir que toda a cultura literaria e musical depende da oportunidade de utilizar intres de vixilia [vixiancia, vela] para ler, escoitar, ensaiar e comparar. Cómpre facer notar: fronte á crítica da cultura e a teoría da decadencia ao uso, na historia de todas as civilizacións nunca se investiron tantas unidades de tempo comoSeguir lendo “por atención”

casa de citas XXVI

Para facilitar a transición a este entorno completamente novo [terra firme], os animais inventaron unha enxeñosa argucia: levaron consigo o seu medio anterior para a súa descendencia. Ata os nosos días a matriz animal simula a humidade, flotabilidade e salinidade do antigo medio mariño. Máis aínda, as concentracións de sal no sangue e noutros fluídosSeguir lendo “casa de citas XXVI”

casa de citas XXV

O proceso de avellentamento no universo verbal segue un ritmo de aceleración diferente ao do mundo físico. As palabras, por de máis repetidas, extenúan e morren, en tanto que a monotonía constitúe a lei da materia: O espírito precisaría dun dicionario infinito, pero os seus medios limítanse a uns cantos vocábulos trivializados polo uso. ÉSeguir lendo “casa de citas XXV”