Jean-Henri Fabre. Que personaxe. Morreu hai 100 anos tras pasar a vida pateando a Provenza, sobre todo en pos de insectos e arácnidos, e esmelgando observacións sobre eles para mesturalas con ideas e poemas propios. Contemporáneo de Darwin, pero antievolucionista. Autodidacta. Crente. Fisgón. Dez tomos de «Souvenirs entomologiques». Dez tomos de souvenirs entomologiques se balanceaban sobre laSeguir lendo “nanolecturas de verán: arañeiras, número e e Fabre”
Arquivo de categoría:macedonia
«Brincar neste baile de máscaras… Cómo sobrevive»
Este ano, 2015, fará 10 anos que abrín un blog. En setembro. Hai que celebralo? Non, para nada, pero eu vou celebralo. Toda celebración ten un punto moñas de nostalxia ou coitelada de álbum de fotos vellas. Empezarei por aí. Por exemplo: en 2010 abrín unha desas contas formulario, chamada formspring [equivalente ao ask.fm de hoxe] nasSeguir lendo “«Brincar neste baile de máscaras… Cómo sobrevive»”
outroras
| outroras | Que levante a man quen non se sinta fóra de tempo algunha vez. Por exemplo: máis contemporánea de Lucy, a australopitheco, que dos seus colegas de traballo. Cóbado con cóbado cos estromatolitos de hai 3.000 millóns de anos: hai días en que nos erguemos así. Pensas que Voltaire te había entender de perlas.Seguir lendo “outroras”
«arrasemos en silencio […] /toda esa profanación do que significa o común»
Hai 4 anos escribira un texto, publicado logo en Dorna, e que forma parte desa compilación que non dá saído, «curiosidade» [debe de ser o libro que máis honor fai ao seu título dos que escribín e escribirei nunca: unha curiosidade que non dou saciado]. Sexa como for, o poema chamábase ira len/ta. Dalgunha maneira, pero eu non tiña ninSeguir lendo “«arrasemos en silencio […] /toda esa profanación do que significa o común»”
sapiens-paxaro
Esta era Pequena Gran Houdini, a cría de paxaro -sempre crin que andoriña, pero xa nin sei- que atopara en plena Córdoba, no festival literario Mapa Poético 7.0, en 2005 e que, sen ter sabido todo iso que se explica no diagrama de fluxo de abaixo, adoptei, me trouxen a Coruña desafiando non só o sentido común:Seguir lendo “sapiens-paxaro”
as científicas que…
Dende o pasado 8 de marzo até finais de maio Cápsulas de son vén sendo unha serie de 13 episodios que se emite en Radio Voz todos os luns a partir das 13:30 tras outras tantas entrevistas a mulleres que traballan no eido da biomedicina. A temática das cápsulas versa sobre mulleres inquisitivas que non dubidaron en remangarseSeguir lendo “as científicas que…”
txoria txori
Hegoak ebaki banizkio nerea izango zen, ez zuen aldegingo. Bainan, honela ez zen gehiago txoria izango eta nik… txoria nuen maite. Joxean Artze Se lle tivese cortado as ás sería meu non tería escapado. Pero así, xa nunca máis sería un paxaro e eu… eu amaba o paxaro. Si le hubiese cortado las alas seríaSeguir lendo “txoria txori”
unha ópera perdida na fronde
La Fida Ninfa, de Antonio Vivaldi O vindeiro 21 de abril á Coruña, en versión concerto, chega esta ópera non moi coñecida do veneciano Antonio Vivaldi. Velaquí as notas ao programa, sinopse argumental e traducións dalgunhas arias que escribín. Barroco a morte. Máis notas desconcertantes aquí ANTONIO VIVALDI (1678-1741) La fida ninfa (1732) Unha ópera perdidaSeguir lendo “unha ópera perdida na fronde”
Pílulas de biomedicina
En conxunto co Centro de Investigación Biomédica en Red [CIBER] , a dra. Joana Magalhães leva adiante un proxecto audiovisual e de divulgación biomédica, patrocinado pola FECYT, centrado nun punto quente interesante: a visibilización das mulleres no campo da investigación en biomedicina. Fomos educadas nunha sociedade na que a muller participaba activamente en ciencias da saúde, maisSeguir lendo “Pílulas de biomedicina”
Curiosidade, empatía e o cerebro común de literatura e ciencia
No suplemento ProTexta da revista Tempos Novos nº 213, a correspondente ao mes de febreiro, incluíron -ademais dunha fantástica entrevista a Gonzalo Hermo por «Celebración» entre outras cousiñas – un artigo que asinei e ao que titulara, inxenua de min, «Curiosidade, empatía e o cerebro común de literatura e ciencia». Digo inxenua porque o curioso campaba fóra do título: resultaSeguir lendo “Curiosidade, empatía e o cerebro común de literatura e ciencia”
...Estíbaliz Espinosa... palabra ciencia canto 